My memories by Ted Roland (kopie)

My memories by Ted Roland, Regina Rifles, 3rd Canadian Infantry Division (kopie) (informeel) Ted Roland heeft zijn herinneringen aan de oorlog en zijn diensttijd uitgetypt. Hierbij heeft hij aan het begin een plattegrond van de route van de Regina Rifle Regiment bijgevoegd. Hij begint zijn verhaal op 12 maart 1942 toen hij het Canadese leger inging. In Regina volgde hij de basistraining. In Vernon trad hij toe tot de Regimental Police. In mei 1942 vertrok hij per trein naar Halifax en stapte daar op de boot naar Liverpool in Engeland. Vanuit daar vertrok hij naar legerbarakken in Whittley. Daar trad hij toe tot een regiment, The Regine Rifles, in Portsmouth en werd hij schutter. Zijn training intensiveerde. In november 1942 vertrok hij naar Isle of Wight. Daar leerde hij koken en werd verliefd op een lokaal meisje. Hij hoorde bij de Sixteen Platoon, D Company of the Third Division, First Battalion. In mei 1943 waren ze klaargestoomd en verbleven ze in de omgeving van South Hampton. In de lente van 1944 werd voor hem duidelijk dat er iets groots stond te gebeuren. Hij schreef brieven naar huis en was zich bewust van de censuur. Op 6 juni 1944 kwam zijn bataljon The Fighting Johns bij het strand bij Courseulles aan. Van de D-Company bleven er 49 van de 130 over. Ze vertrokken van Caen naar het noordoosten. Kapitein Heck Jones werd de nieuwe bevelhebber in Caen. Bij Antwerpen was het Leopold Kanaal een groot obstakel, waardoor de D-Company zoveel militairen verloor dat Ted Roland Acting Sergeant Major werd. Eind oktober/begin november 1944 kwartierde hij in een Belgisch huishouden in Gent in. Op 11 november vertrok hij richting Nijmegen. Op 23 december kwamen ze hier aan en verbleven in het Mount Neboklooster waarna ze marcheerden naar Groesbeek. Op 2 januari 1945 vertrok hij voor een rustpauze in Schotland. In Nijmegen was hij ingekwartierd bij moeder Akkers. Ze vertrokken naar Sonsbeek. Eind maart 1945 verbleven ze in de omgeving van Emmerich. Na de verovering van Emmerich vertrokken ze terug naar Nederland naar Wehl, Deventer, Zwolle, Steenwijk, Groningen. Op 5 mei was de oorlog voorbij en vertrok de D-Company naar Utrecht en Ede. Hij vermaakte zich goed in Ede en trouwde daar bijna met Diki Schrooman. Op 7 november 1945 begon zijn zes weken lange terugreis naar huis. Een week na nieuwjaar 1946 werd hij officieel uit het Canadese leger ontslagen. Hij vond het moeilijk om zich weer aan te passen aan het burgerleven. Hierna volgen vier pagina's waarin hij trots terugblikt op zijn diensttijd. Hij had geholpen aan het bouwen van een stenen herdenking voor de Nederlandse soldaten in Ede. Hiervoor heeft hij een bronzen plaatje ontvangen. Hij heeft nog steeds contact met zijn militaire collega's. Trefwoorden: Regine Rifle Regiment, Regimental Police, batallion the Fighting Johns, D-Company, 3rd Canadian Infantry Division, D-Day, Nijmegen bevrijding, Ede, militaire dienst, vrije tijd, liefde, inkwartiering, herdenking