The Shrubberies, no 4

Adam Colton raakt geboeid door beelden die een bepaalde vormloosheid uitstralen. Ook deze ‘Shrubberies’, hetgeen zoiets betekend als ‘bosjes’ zijn een niet nader gedefinieerde vorm zonder constructie, een klodder, bobbel, een uitstulping. Het lijkt ook wel natuurlijk groeisel, vergelijkbaar met bijvoorbeeld zwammen. Hier treedt de interesse van de kunstenaar voor de organische vorm op de voorgrond, zoals we die in de Britse beeldhouwkunst bijvoorbeeld tegenkomen bij Henry Moore. In Colton’s werk zit een spanningsveld tussen systematiek en intuïtie. Het is een paradox tussen de mens en de natuur, tussen gewichtsloosheid en zwaartekracht. Hij onderzoekt deze fenomenen en toont de resultaten van dit onderzoek in de vorm van ondefinieerbare en tegelijk fascinerende sculpturen.