Collectie Gelderland

Brief van Antoon Jeuken aan verloofde, 30 juni 1944

<p>Brief van Antoon Jeuken aan verloofde Tiny Middendorp, 30 juni 1944 geschreven in Bergen te Limburg, Antoon Jeuken (12 januari 1916 geboren te Nijmegen) was dienstplichtig soldaat in het 17e Regiment Infanterie en was vanaf 27 augustus 1939 tot de capitulatie gemobiliseerd. Tijdens zijn mobilisatie schreef hij brieven aan zijn familie. Na de capitulatie was hij werkzaam als onderwijzer. 20 juni 1943 verloofde hij zich met Tiny Middendorp. 10 juli 1943 werden oud-gemobiliseerden opgeroepen voor krijgsgevangenschap en door Antoon Jeuken onder. In die tijd schreef hij 2 brieven die zogenaamd uit Duitsland kwamen om mensen te overtuigen dat hij in krijgsgevangenschap was gegaan. In december 1943 wist hij zo in Bergen legaal benoemd te worden tot distributieambtenaar. In die tijd schreef hij vele brieven aan zijn verloofde. In augustus 1944 door hij opnieuw onder, deze maal in Castenray onder de valse naam Piet Jansen. Vanuit hier kwam hij in contact met Amerikanen bij de luchtlandingen te Son en 24 augustus 1944 trad hij in dienst bij de Stoottroepen reg nr 0100037. 26 juli 1945 huwde hij Tiny Middendorp en 5 augustus 1945 ontving hij eervol ontslag uit de Stoottroepen op eigen verzoek. Inhoud Vrijdag 30 Juni 1944 Mijn allerliefste vrouwke, Eindelijk in de gelegenheid m’n lieveling te schrijven. Jouw brief , die ik gisteren in hart. dank ontving, heeft ruim een dag in de zak moeten branden, voor ik hem kon beantwoorden. Maar nu is het dan ook zover, en ’t eerste wat ik doe, is dan ook mijn allergrootste schat schrijven. Overdag heb ik geen tijd van schrijven gehad, want een van mijn assistenten is een week met verlof. Er is al weer heel wat gepasseerd na de fijne Zondag , welke we tezamen hebben doorgebracht. Wat was ’t toch laat, dat je thuis kwam. Ik was eigenlijk een beetje ongerust, dat ’t wat te laat zou worden, want oppassen blijft ook voor jou na elf uur de boodschap. Gelukkig is alles weer goed afgelopen. Ik vind ’t wel verstandig, zo spoedig mogelijk ’t zaakje te laten maken, zoals de matrassen, peluw en kussens, des te eerder kunnen we instappen. ’t Is anders een mooi bezit, hè lieveling! Zo langzamerhand krijgen we ’t nu voor elkaar. Ik verdien nu zo’n ƒ 140,- ruim in de maand, en als we getrouwd zouden zijn zou dat nog wel een tientje schelen. Ik spaar nu goed, om weer ’t een en ander te kunnen kopen. Alles wat ik maar op de kop kan tikken, is voor ons, dat snap je wel. Gisterenmiddag zijn we met ’t gehele kantoor op stap gegaan. Oorspronkelijk zouden we gaan voetballen tegen Venray, maar dat ging niet door omdat er geen voetbalterrein was. Desondanks hadden we toch om drie uur vrij en toen zijn we met een man of twintig, waaronder drie inspecteurs, met de fiets naar Venray gegaan en hebben daar een bezoek gebracht aan een speeltuin. Het was verbazend leuk. Boterhammen mee en ieder heeft daar zo’n beetje z’n kunsten vertoond, af en toe lagen we over de grond van het lachen. Pas tegen elven waren we met de hele kluit thuis. Volgende week hebben we een drukke week. Dinsdag bruiloft en Donderdag en Vrijdag nafeest voor de buurtschap. Ik zal, denk ik, wel een uurtje slaap tekort komen en Zondag daarop weer feest, want dan treffen wijn elkaar weer. In Overasselt - en dat is nog ’t fijnste van alles. - Ik heb over m’n oude fietsenband een loopvlak laten leggen; ik bewaar die band goed - kunnen we als we getrouwd zijn, nog veel plezier van hebben - want zo gauw zijn er na de oorlog toch geen banden te krijgen. Met de oorlog gaat ’t redelijk wel. Dinsdag waren er bij ons in de buurt militaire oefeningen en vanaf zes uur ’s morgens hadden we een militaire wachtpost voor de deur. De arme kerel had ’t binnen een uur al te pakken van Koba, en heeft haar beloofd van tijd tot tijd een kaart te sturen. Hij was notabene getrouwd, echter niet gelukkig. Koba hield hem voor de gek, waar hij bijstond, doch dat merkte hij niet eens. Wel wist hij mij te vertellen, dat Nederland na de oorlog Duits protectoraat wordt. Ik denk, dat er voor andersom meer kans bestaat. De kaart van J.E. sluit ik hierbij in, anders vergeten we het weer, evenals het verjaringscadeautje van Moeder. Hebben jullie een prettig communiefeest gehad? Ik ben ‘s morgens nog speciaal naar de kerk en te Communie geweest. Nu lieveling ben ik zo’n beetje aan ’t eind van m’n nieuws. Je weet wel dat ik ontzettend van je houd en ik onderstreep ’t nog eens extra. Jij bent ’t liefste meisje, wat er voor mij bestaat, hoor!. En over niet al te lange tijd ben je ook de liefste vrouw. Ontvang vele en hart. groeten, vele kussen en innige omhelzing, met veel liefs van mij. Je zeer liefh. verloofde Antoon </p>