Vrouwenkop

Elisabeth Stienstra maakt sinds haar studie aan de Academie Minerva in Groningen (1988) en de Rijksakademie in Amsterdam (1990) figuratieve beelden in brons, hout en gips die steeds de vrouwelijke figuur als onderwerp hebben. De vrouwfiguren lijken in zichzelf gekeerd en kwetsbaar, maar hebben tegelijkertijd een krachtige uitstraling. Stienstra verbeeldt het lichaam gefragmenteerd, of in bijna onmogelijke houdingen, liggend op de vloer, hangend aan de wand of rustend op gebouwen. In de witte vrouwenkop van gips met blond kunsthaar, getiteld ‘Vrouwenkop’, heeft de kunstenaar de verschillende bewegingen van haar hoofd vastgelegd. Alle momenten zijn tot een enkel aangezicht teruggebracht, wat een schijnpaar gepijnigd gezicht in een grimas tot gevolg heeft.