Zwart satijnen schouderdoek voor een vrouw en ouder meisje bij kerkdracht in zware rouw, Staphorst, circa 1950-1975

Schouderdoek van zwart katoenen satijn, gedragen door een vrouw of ouder meisje in streekdracht uit Staphorst of Rouveen. Schouderdoeken van effen zwart satijn met aan vier zijden een ingeweven rand worden tijdens de zware rouw op zondag naar de kerk gedragen. Daarnaast worden ze gedragen naar een begrafenis door de vrouwen die niet tot de naaste verwanten behoren. Deze doek is niet een originele doek, maar een vierkant stuk stof aan de meter. Hierbij ontbreekt de rand en is de doek alleen te gebruiken in de winter, onder het kaschijn (winterjak) en naar een begrafenis (wanneer ook het kaschijn gedragen wordt). Zo'n schouderdoek, gemaakt van een stuk zwart satijn, werd gedragen om de echte schouderdoeken te sparen. Immers, wanneer deze onder het kasschijn werd gedragen, was er toch bijna niets van te zien. Aanvankelijk waren de zwarte schouderdoeken van zwarte zijde. Daarom heet een dergelijke doek in het spraakgebruik nog steeds 'zwarte zieden doek'.