Zes wandelingen

Vanaf 1976 maakt Marjolein van den Assem denkbeeldige bergwandelingen, waar ze abstracte tekeningen met acrylverf van maakt. Driftige krassen maar ook harmonieuze lijntjes verbeelden de grillen en de pracht van de natuur enerzijds, en de sporen die de (imaginaire) wandelaar achterlaat in het landschap anderzijds. Nietschze is daarbij een inspiratiebron; Van den Assem bezoekt ook plekken waar Nietzsche is geweest. Ze werkt altijd in series: sommige wandelingen bevatten wel honderden tekeningen. Haar reisverslagen zijn te zien als een verkenning van haar innerlijke gedachtenlandschap. Na 1985 vindt er een geleidelijke verschuiving plaats van tekenen naar schilderen.