After disaster

Lida Abdul vluchtte midden jaren tachtig uit Afghanistan. Haar performances, die ze vaak vastlegt op film en foto, bestaan uit een eindeloze herhaling van een bepaalde beweging, waarmee ze associaties oproept met rituele handelingen. Landschappen en ruïnes functioneren in haar films vaak als stille getuigen van de nasleep van oorlog en de huidige toestand van haar vaderland Afghanistan. In 'Disaster' is Abduls gezicht besmeurd met as. Ze buigt keer op keer naar de grond, waar de asresten liggen van een verbrand boek. Ze verwijst hiermee naar de traumatische jeugdherinnering van haar familie die uit voorzorg alle mogelijk verdachte boeken verbrandde na de invasie van de Sovjettroepen in 1979.