Stilleven met druiventros

Stilleven van een tafel met een wit laken met daarop een schrift met een zwarte kaft, een wit kopje, een groene transparante fles met kurk, donkergroene beugelfles en een tros blauwe druiven. Omdat Dick Ket door ziekte – een aangeboren hartafwijking waar hij steeds meer last van ondervond - aan huis gebonden was, schilderde hij vaak stillevens. Het zijn meestal zorgvuldig gecomponeerde stillevens die iets over hemzelf vertellen en vaak dezelfde voorwerpen bevatten. Zo is het telkens aanwezige witte kommetje een rebus-achtige verwijzing naar zijn woonplaats Bennekom (’k ben ’n kom) en verwijst de apothekersfles naar Kets ziekte. Tegelijkertijd houdt hij rekening met de compositie van het schilderij en hoeft niet alles een betekenis te hebben. Het blauw van de druiven werkt hier als tegenhanger van het rode vlak linksboven.