Zelfportret (mimicry)

Hoe beïnvloeden beelden de geschiedenis, en hoe kan een kunstenaar zich deze beelden toe-eigenen en integreren in haar eigen verhaal? Özlem Altin onderzoekt in haar installaties, performances, collages en fotowerken de representatie van de mens. Ze combineert afbeeldingen uit tijdschriften en boeken en bij toeval gevonden kiekjes in surrealistische collages waarmee ze de beeldcultuur onderzoekt. In 'Zelfportret (mimicry)' speelt Altin met vermomming: de titel duidt aan dat het om een foto van haar zelf gaat, maar de geportretteerde en diens gemoedstoestand zijn onherkenbaar door de trui over het gezicht. Dit spel met maskerade en identiteit toont haar verwantschap met de artistieke praktijk van de surrealisten aan het begin van de twintigste eeuw.