Zelfportret als gebouw

Sinds 1986 bouwt Mark Manders aan een oeuvre dat in zijn geheel een totaalkunstwerk vormt, met de titel ‘Zelfportret als gebouw’. Dit fictieve zelfportret is een denkbeeldig gebouw waarin de kunstenaar al zijn associaties, gedachten, woorden, sculpturen en gevonden voorwerpen een plek kan geven. Deze verschillende uitingsvormen lijken weinig met elkaar gemeen te hebben, maar in de context van het ‘gebouw’ gaan ze een relatie met elkaar aan. Zijn innerlijke gedachtewereld maakt Manders stoffelijk in alsmaar variërende installaties die fragmenten zijn van dit totaalwerk. Deze installatie van drie foto’s van respectievelijk een hondje van klei op de vloer, een maraboe en een Etruskische sculptuur is daar een voorbeeld van.