Zonder titel

Klaasje Vroon verruilde in 1989 de bloemen die ze tot dan toe had geschilderd voor figuren. De sober geschilderde portretten tonen figuren in raadselachtige setting met vreemdsoortige attributen. Vaak hebben zij een androgyn uiterlijk en stralen een vermenging van intimiteit en koele afstandelijkheid uit. Zowel het uiterlijk van de figuren als de vervreemdende uitstraling van de werken doet denken aan de neorealistische schilderijen van Carel Willink en Pyke Koch. Net als deze schilders verwijzen de schilderijen van Vroon ook naar het werk van oude(re) meesters als Giorgio de Chirico en Piero della Francesca.