rouwbord

Het gebruik van dit soort rouwborden of obiit (‘is gestorven’) stamt uit de vijftiende en zestiende eeuw. De oudste rouwborden waren sober van uiterlijk, later werden de borden veel rijker uitgevoerd met symbolen van de dood, de eeuwigheid, de vergankelijkheid en heraldiek. Ook elders in Europa zijn prachtige borden te vinden. Tijdens de Bataafse Republiek werden de rouwborden met hun adellijke pretenties als een symbool van de oude, omvergeworpen standenmaatschappij gezien en later zelfs verboden. Vele duizenden borden werden op last van de overheid tot brandhout gehakt. Dit rouwbord is gewijd aan Joachim van Keppel, schout van Hattem en 'Heer toe Moelencaeten', geboren in 1580. Zijn achterkleindochter Anna huwde Robert van Heeckeren. Met hun zoon Evert begon de tak van Heeckeren van Molecaten, in 1717. Het rouwbord kwam zo in bezit van deze familie. Na restauratie heeft het lang op het huis Molecaten gehangen. Sinds 1990 is het in bruikleen gegeven aan het Voerman Museum Hattem.