De Steltenberg

Inleiding Rond 1860 is de villa en de tuinmanswoning gebouwd in opdracht van Eva Arnolda Bömer-Keijser, op een ruim 3 hectare groot terrein dat reeds lang daarvoor afkomstig was van "Hofstede de Romate". Op dit terrein stond, mogelijk al vanaf 1600, een katerstede die ook de Steltenberg of Steltenbarg heette. Het kunnen er zelfs ook twee geweest zijn. In 1864 overleed Eva Arnolda en erfden haar broer Gerrit-Jan Bömer-Keijser, apotheker te Deventer, en haar zuster Hendrika Anraad Bömer-Keijser het landgoed de Steltenberg en verkochten dit in augustus 1865 aan makelaar Johannes Henricus Schmedding uit Amsterdam die het landgoed wilde laten veilen. Maar de verkoop ging niet door. Van 28 december 1868 tot 29 juni 1870 bewoonde zijn broer Franciscus Wilhelmus met zijn Engelse vrouw en hun zoontje het landgoed, waarschijnlijk als toezichthouders. In 1870 verkocht makelaar Schmedding het landgoed aan Herman Bessem, koopman uit Deventer, wiens zoon Nicolaas en schoondochter Maria-Geertruid later de Steltenberg bewoonden.De gemeente Voorst wilde een gedeelte van het landgoed gebruiken voor de ontsluiting van het nieuwbouwplan Doornweerd, dat westelijk van het landgoed zou worden gebouwd. Na de aanleg van de Zuiderlaan was er echter geen behoefte meer aan verbreding van de Doornweerdstraat en is dit een fietspad geworden. Ook bestonden er plannen om het overblijvende gedeelte van het landgoed te verkavelen voor de bouw van bungalows, maar deze plannen zijn niet uitgevoerd. Gedurende vier jaren verhuurde de gemeente Voorst de villa aan het echtpaar Bügel-Bruins. Mevrouw Bügel-Bruins was huisarts in Twello. Nadat het echtpaar naar de Binnenweg was verhuisd, bleef het huis gedurende anderhalf jaar onbewoond. Omdat een onbewoond pand snel in staat achteruitgaat, werd door de toenmalige gemeenteraad besloten om het landgoed te koop aan te bieden. Er werd in eerste instantie binnen deze regio geadverteerd. Toen zich geen belangstellenden meldden, werd het landgoed landelijk te koop aangeboden. In maart 1985 kocht de familie F.G. Hilgeman-Wingelaar het landgoed en woont er nog steeds tot volle tevredenheid.