Veluwse papiermolen, 1933

Op de Veluwe stonden meerdere papiermolens. Ze waren alleen geschikt voor de grovere papiersoorten, zoals pakpapier. In de Zaanstreek stonden windmolens die bruikbaar waren voor grotere productie. Vanwege het heldere water waren deze molens geschikt voor het maken van wit papier. Papierfabrieken, werkend op stoomkracht, namen in de negentiende eeuw de productie over. Deze papiermolen is een watermolen. Het waterrad drijft binnen een nokkenas aan. De nokken tillen grote, houten valhamers op, die de linnen lompen fijnstampen tot een papierbrij. In schepramen wordt het papier in het juiste formaat geschept. Het papier wordt eerst drooggeperst en dan te drogen gehangen op zolder. Deze molen is in 1933 in het Openluchtmuseum gereconstrueerd naar een zeventiende-eeuws voorbeeld.